Başarı Hikayem Olacaktı Yıkılış Hikayem Oldu. Yine Elediler, (Elendim)
Başarı hikayesi olarak yazmayı çok istediğim bu konuyu ve süreci maalesef ki yıkılış hikayemin kahramanı olarak ele alacağım. Her anı heyecan, umut, motivasyon, emek dolu bu hikaye böyle bittiği için çok üzgünüm.
2 yıldır çabaladığım Fellow Programından yine 4. aşama da elendim(elediler). Anlatayım en başından;
Pandemi döneminde keşfedip heyecanla ve umutla takip ettiğim Girişimcilik Vakfı’nın bir programı olan FELLOW programı çok fazla ilgimi çekmişti. Çünkü Fellow olmanın kattığı networke, fırsatlarına ve ilhama çok fazla ihtiyacım vardı ve çok istiyordum. Girişimciliği de daha yakından takip edip artık o ekosistemi keşfetmeye ve araştırmaya teşvik edip sevdirmesi de Programa olan isteğimi, motivasyonumu daha da arttırmıştı. 5 aşamalı bu zorlu maratonun Fellow 2020 programı için başvurumu yapıp, ilk aşamaya CV yükleyerek başladım. İlk aşamayı geçtikten sonra 2. aşamada programa başvurma motivasyonumu bir videoda anlatıp Youtube yüklemem gerekiyordu. İlk defa Youtube gibi büyük bir platforma kendimi anlatan bir video yükleyeceğimden heyecanlıydım. Daha önce böyle bir video içinse hiç kamera karşısına geçip konuşmadığımdan biraz endişeliydim. Önce özenle konuşacağım metni hazırladım sonra evde, dışarda, koyunları otlatırken yani boş vakit bulduğum an metni ezberlemeye çalışıyor, prova yapıyordum. Ayrıca videonun çekilmesinde, düzenlenmesinde kimden yardım alacağımı videonun nerde çekileceği konusunda düşünüp duruyordum. Üniversitemde daha önce programa başvurup video çekmiş bir kişi ile de görüşüp nelere dikkat etmem gerektiği konusunda bilgiler de aldım. Video konusunda ilerde bana çok fazla yardımı olacak mahalleden arkadaşım Serkan Bozdemir ile tam da son gün birkaç denemeden sonra videoyu çekmiştik. Heyecanlı ve mutluydum. Videoyu çektikten sonra eve gidip düzenlemeye başladık. Uzun uğraşlar sonucunda sağ olsun Serkan ile onu da tamamladık. Sabahtan beridir emek verdiğimiz video hazırdı artık. Heyecanla eve gidip videoyu Youtube yükledim. Sevincim ve heyecanım arkadaşlarımdan gelen paylaşımlardan ve güzel geri dönütlerden sonra daha da artıyordu. Video 24 saat olmadan 1000 izlenmeye ulaşmıştı. İlk defa kamera karşısına geçen ve Youtube yükleyen biri olarak baya iyi bir etkileşime ulaştığımı düşünüyordum. Ve 1 ay kadar sonra sonuçlar açıklandı, 3. aşamaya geçmiştim. 3. aşama da Vakıftan bir kişi ile online mülakat yapacaktık. Mülakatı yaptım ve bir süre sonra sonuçlar açıklandı, aşamadan elendiğimi öğrendim. İtiraz edince haklı olduğum ortaya çıktı ve 3. aşamayı da geçtim. Artık 4. aşamadaydım, heyecan artmıştı. Bu aşamada kişilik envanteri testini çözecektik. 1 saatten fazla süre boyunca testi çözdüm. Fellow olmayı çok fazla istiyor, elinden gelenin en iyisini yapıyordum. En kötü ihtimal ile 5. aşamaya geçip vakıf yetkililerine yüz yüze neden orada olmak istediğimi, bu programa neden ihtiyacım olduğunu, potansiyelimi göstermek istiyordum. Sonuçlar açıklandığında 5. aşamaya geçemediğimi gördüğümde çok fazla üzüldüm, vakıfa mailler attım ve aradım. Neden elendiğimi anlamak, bu programda yer almaya ihtiyacım olduğunu anlatmak istiyordum. En sonunda Vakfın Gençlik Programları Yöneticisi Umut Bey ile telefonda görüştüm. Samimi bir iletişim kurarak hatalarımı, kendimi nasıl geliştireceğimi anlattı. Kendimi geliştirip 1 sene sonra tekrardan başvurmamı ve o zaman Fellow olarak alabileceklerini söyledi.( Tabi ki bir kesinlik vermedi, motive ve teselli etmek maksadıyla söylemişti).O günden sonra içimdeki o Fellow olma isteğini ve olamama üzüntüsünü beni gelişmeye iten bir güç olarak kullandım. Her gün neden olamadığımı düşünüp, olmak için kendimi motive ettim ve geliştirdim.
Bu süreçte;
Türkiye Teknoloji Takımının Eğitmen Mentor ve Gönüllü Burs Programlarına başvurdum. Gönüllü Burs Programında 2. aşamada Eğitmen Mentor Burs Programında ise son aşamada elendim. Yine büyük bir emek vermiştim ama olmamıştı. Son aşamaya geçenler için bir etkinlik düzenleyip Teknofest’e katılmak için takımlar oluşturabileceğimizi söylediler. Burs Programına seçilen bir arkadaşım ile bir takım oluşturup katılmaya karar verdik. O sıralar Üniversitemizde bulunan Teknokent Pusula Girişimcilik Merkezinde çalışmalar yaparak ve Mentor desteği alarak Tübitak 2209-A projesi oluşturdum. Teknofest takımımızı oluşturduktan sonra çalışmalarda bulunarak Detay Raporu aşamasına kadar ilerledik. Ama maalesef o aşamayı geçemedik. Tübitak’a sunduğum 2209-A projesi ise onaylanmadı. Yılmadım 21. Yüzyıl yetkinliklerimi geliştirmek için Yetkin Gençler ‘ e başvurdum ve kabul aldım. Etkili sunum teknikleri, takım çalışması ve Girişimcilik gibi birçok 21. yüzyıl yetkinliklerimi geliştirdim, networkumu genişlettim, Mediumda içerikler oluşturmaya başladım… Fellow olmak için daha çok çalışarak başarısızlıklarımdan dersler çıkararak ilerliyordum. Gençlik Ve Spor Bakanlığının düzenlediği Temsilci Genç programına başvurdum, başvuru videosu çektim ama ondan da kabul alamadım.
Ve artık 1 sene sonra Fellow 2021 başvuru süreci başlamıştı. Önlisans bölümümden mezun olmuş İnşaat Mühendisliğinde 3. sınıfı bitirmiştim. Başarısızlıklarım, tecrübelerim, yetkinliklerim hepsi cebimde motivasyonum yüksek bir şekilde hazırdım.
İlk aşama form üstünden soruları cevaplayarak başladı süreç. 2. aşamada yine video çekip Youtube yükleyecektik. 2. aşama için yine video çekmem gerektiğinde İnşaat Mühendisliği stajımı yapıyordum ve günlerim yorgun, yoğun geçtiğinden bu aşamada biraz zorlanmıştım. Son gün kendimi sabahtan odaya kapatarak video çekimini, editini (düzenlemesini) ve yüklemesini tamamladım. Bitirip Youtube yüklediğimde çok mutlu olmuş ve üstümden bir yük kalktığını hissetmiştim resmen. Yoğun ve yorgun bir süreçte videoyu hazırladığım içinse kendime güvenim gelmişti biraz. Aşama sonucunun açıklanması biraz zaman almıştı. Stajım bitti, Covid-19 atlattım, okullar açıldı ve nihayetinde açıklandı. Aşamayı geçmiştim. Heyecanım, güvenim artıyordu. Üniversitemde de Girişimcilik Topluluğunun Bilişim Departmanı başkanı olarak görev aldığımdan her şey çok iyi gidiyordu. Üniversitemden çıkan ilk Fellow olmanın, o muhteşem Vakfın bir parçası olmanın ve Fellow olmanın bana kazandıracağı network, ilham ve gelişim gibi birçok fırsatlarından yararlanmanın mutluluğunu düşündükçe heyecanım daha da katlanıyordu. 3. aşama için Vakıftan bir yetkili ile online görüşme yapacaktık. Öncesinde YetGen liderim (Ayşe Sena Şener) ile prova olarak online mülakat yapıp istişare ettik ve eksiklerimi gördüm. Bunu için kendisine çok teşekkür ediyorum. Online mülakatı da yaparak 3. aşamayı da tamamladım. Heyecanlı bir görüşme olmuştu. Aşamayı geçeceğime inanıyordum. Ve öyle de oldu. İnandığım bu güzel haberi ise İstanbul’da katıldığım 12. Ulaştırma Ve Haberleşme Şûrasında aldım. Muhteşem bir etkinlikte muhteşem bir haber almak belki bir daha yaşayamayacağım anlardan biri idi. Hayalime, hedefime bir adım daha yaklaşmıştım. Artık 4. aşamadaydım ve bu aşamayı da geçersem son aşama olarak Vakıf yetkilileri ile yüz yüze bir mülakat gerçekleşecekti. O insanlara yüz yüze kendimi tanıtmak, potansiyelimi göstermek, neden burada olmak istediğimi, buraya gelene kadar çektiğim zorlukları… her şeyi anlatmayı çok istiyordum.
4. aşama kişilik özellikleri testi idi. Aşamadan önce araştırmalar yapıp girdim mülakata. Testler çözüp bazı oyunlar oynadım ve aşamayı tamamladım. Artık heyecanlı bir bekleyiş başlamıştı. Yine 4. aşamada elenmeyi düşünemiyordum bile. Ve maalesef ki öyle oldu. Bir akşam sosyal medyadan duyurusu yapıldı. 4. aşama sonuçları açıklandı diye. Kalbim fırlayacaktı yerinden. Sonuç maillerin en geç yarın akşama kadar ulaşacaklarını belirtmişlerdi. 1–2 saat geçmesine rağmen hâlâ bir mail gelmemişti. Endişelendim, canım sıkıldı. Hemen karamsarlığa kapılamayayım diye uyudum. Sabah telefonu elime alıp Wi-Fi ‘ yi açarken heyecanım az ve biraz tedirgindim. Olmasın dedim, nolur olmasın. Yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmişken, 2 yıldır çok fazla emek vermişken şimdi bu aşamada elenmek hiç ama hiç olmazdı. Ama onlar çoktan karar vermişti bile. Yine nazik ama beni sinir küpüne çeviren o cümleyi görünce yıkıldım artık. “Teşekkür ederiz …”
Etmeyin artık, teşekkür falan etmeyin. Girişimcilik Vakfı olarak potansiyeli olan gençlere yatırım yapıyordunuz. Öyle demiştiniz. Artık bu saatten sonra ben ne gençtim ne de potansiyelim vardı. Artık beni görmeleri gerekiyordu ben bu kadar çabadan, emekten sonra o ekosistemde, o ailede olmak, gelişmek, geliştirmek, ilham alıp, ilham olmak istiyordum ve buna ihtiyacı olan birisi olarak çok istekli ve azimliydim. Artık 4. sınıf olduğumdan da bu son şansımdı. Bu sene olması gerekiyordu. Doğru zamanda doğru yerde olmak için tam zamanıydı. Neden olmadığını hâlâ anlamıyorum.
“Ne oldu girişimcilik vakfı, videolar, koşturmalar falan” diye sorunca birçok kişi ne diyeceğimi bilemiyorum boğazım düğümleniyor resmen o anda bir sürü aşamayı, emeğimi, çabamı, neden o programda olmak istediğimi anlatasım geliyor ama beni anlayamayacaklarından vazgeçiyorum. “Olmadı seçmediler, bilmiyorum” diyorum. “Torpil vardır sıkma canını” diyorlar. “Yok, asla öyle şeyler yok ama nedense bende bilmiyorum” diyorum kapatıyorum konuyu.
Sizlere çok saçma ya da gereksiz gelmesin sakın. Bu benim için çok önemli bir tutku, umut, heyecan ve motivasyondu. Ama maalesef olmadı….
